Świadectwo Ula

ŚWIADECTWO

 

„Jeżeli cokolwiek warto na świecie czynić, to tylko jedno – miłować.” Jan Paweł II

W Apostolacie Chorych zakochałam się od pierwszego wejrzenia. To było 8 lat temu. Wtedy o wspólnocie dowiedziałam się od koleżanki. Ona mnie zachęciła i jestem za to Jej wdzięczna. Jestem czynnym członkiem we wspólnocie. Staram się pomóc tym, którzy nie są w stanie wychodzić z domu z powodu niepełnosprawności. Oni oczekują odwiedzin. Kiedy ich odwiedzam widzę radość. Najczęściej przychodzę do Ani, która w Apostolacie jest od 1995 r. Często wspomina te chwile, kiedy mogła przyjeżdżać na rekolekcje wakacyjne. Oczekuje odwiedzin i rozmów. Jest szczęśliwa, gdy ktoś przyjdzie, czy zadzwoni. Zawsze pyta co się dzieje w naszej Rodzinie – Rodzinie Miłości Miłosiernej.

Jestem zadowolona, że uczestniczyłam w uroczystości 40-lecia istnienia Apostolatu. Podczas wspomnień i projekcji filmu miałam okazję jeszcze bardziej poznać początki założenia Apostolatu Chorych. Ten film, przygotowany przez Elę Palczak, jeszcze bardziej poszerzył i wzbogacił naszą wiedzę o działalności Apostolatu. Pokazane zdarzenia minionych lat utkwiły mi w pamięci. W filmie zostały ujęte najważniejsze przeżycia wspólnoty z pielgrzymek, rekolekcji i pięknych uroczystych spotkań pełnych miłości wśród ludzi niepełnosprawnych i ich opiekunów. Nie zdawałam sobie sprawy, jak duże zaangażowanie musiało być w organizowanie rekolekcji, pielgrzymek pieszych i innych spotkań.

Na tym doniosłym jubileuszu wielką niespodzianką był duży, kolorowy tort przywieziony z Chociwla.

Dziękuję, Bogu, że na mojej drodze życia postawił Apostolat Chorych. Każde moje spotkanie we wspólnocie czyni mnie dojrzalszą, bardziej cierpliwą i bogatszą w uczucia wobec bliźnich. Tego właśnie uczymy się w tej wspólnocie.

Ula Roguszka