17 czerwca – XXXII Pielgrzymka Apostolatu

Przy pięknej słonecznej pogodzie – w dzień Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, 17 czerwca odbyła się XXXII Pielgrzymka Apostolatu, a trzecia na trasie kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Szczecin Załom do Sanktuarium Dzieci Fatimskich.

Pielgrzymom przewodniczył ks Maciej Szmuc, dyrektor Caritas Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. W kosciele Przemienienia Pańskiego przywitał na Ks Maciej slowami: „Dobrze, że tu jesteśmy, bo chcemy tak jak Apostołowie na tej Górze Przemienienia zgromadzić się przy Chrystusie obecnym w Najświętszym Sakramencie. Trwaliśmy przed Jezusem w adoracji. Rozważania prowadziła Pani Helena. Były przeplatane śpiewem i ciszą, by nawiązać osobistą rozmowę z Bogiem. Rozmiłowani obecnością Pana z mocą Jego Ducha wyruszyliśmy. Szliśmy leśną drogą odmawiajac różaniec. Na czele pielgrzymki krzyż nieśli uczestnicy kolejno wymieniając się. Rozważania tajemnic różańca świętego prowadził ks Robert Bałuka z parafii Wolin. Śpiewem i grą na gitarze służył Pan Zbigniew. Piękny i głośny ton melodii nadawały ptaki.  . Radowaliśmy się dobrą pogodą, serdeczną atmosferą i hartem młodego ducha, którą stwarzała młodzież i dzieci, wolontariusze z Caritas. Dla niektórych ta droga była sporym wysiłkiem ale radość serca, siła ducha oraz życzliwa pomoc „aniołków” pomagała dojść do upragnionego celu – Sanktuarium Dzieci Fatimskich. Przy wejściu przywitał nas kustosz ks Marek Maciążek. Pielgrzymkę zwieńczyła uroczysta Msza św., koncelebrowana przez idących w niej kapłanów. Przewodniczył i homilię wygłosił ks Łukasz Śniady, który przyjechał z pielgrzymką dzieci pierwszokomunijnych.

Na zakończenie przyjęliśmy uroczyste błogosławieństwo W tej świątyni wysłuchaliśmy historię powstania sanktuarium, a także uczcić relikwie Hiacynty i Franciszka. Wzmocnieni wsparciem świętych, kustosz zaprosił nas do gościnnych pokoi na poczęstunek przygotowany przez Caritas. Całość wydarzeń tej pielgrzymki uwieczniła na zdjęciach i filmach Pani Karolina Pysz.

Bogu niech będą dzięki za ten piękny i duchowo owocny czas wspólnego pielgrzymowania. Każda pielgrzymka jest jedną z form „ładowania akumulatorów” dla osób, których codzienność czasami męczy z powodu choroby i niesprawności fizycznej. Takie spotkania to okazja nie tylko do modlitwy, ale również cenny czas do wymiany doświadczeń, przeżywania radości i nawiązywania nowych kontaktów. Dziękujemy wszystkim, którzy w różny sposób przyczynili się do zorganizowania tej pielgrzymki. Dla wszystkich, ktorym brakuje odwagi na podjęcie decyzji o uczestnictwie w corocznej pieszej pielgrzymce apostolatu chorych zapraszam do obejrzenia relacji w programie https://szczecin.tvp.pl/1590508/arka

Do zobaczenia na kolejnym spotkaniu!

 

Radość Paschala

W Święto Zmartwychwstania Pańskiego nasze świątynie rozbrzmiewają radosnym śpiewem „Alleluja!”.

Chwalebne zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią jest podstawą naszej chrześcijańskiej nadziei i wiary. Wierzymy, że Zmartwychwstały Zbawiciel żyje i jest z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Ufamy, że nas prowadzi drogami codzienności do ojczyzny niebiańskiej, gdzie panuje wieczna radość.

Drodzy Bracia i Siostry – składam Wam moje najserdeczniejsze życzenia z mojego parafialnego Wieczernika. Niech Święta Wielkanocne będą czasem błogosławionym dla każdego z Was. Niech w Tajemnicy Paschalnej Chrystusa Pana zajaśnieje prawda o Bogu, bogatym w miłosierdzie, który „umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Niech ta prawda wiary napełni Wasze serca radością, ufnością, pokojem i odwagą.

Ogarniam każdego z Was moją modlitwą, życzę błogosławieństwa Bożego, zdrowia i obfitości wszelkich łask od Zmartwychwstałego Pana.

Ks Przemysław Pokorski – Referent Duszpasterstwa Chorych Archidiecezji Szzczecińsko-Kamieńskiej

Wspólnotowe świętowanie Wielkanocy – 11 kwietnia

Niedziela Zmartwychwstania wnosi radość, nadzieję, wypełnia nasze serca miłością oraz rozprasza wszelkie ciemności, smutku, zła i cierpienia. Niech Chrystus Zmartwychwstały wnosi nową nadzieję w nasze życie rodzinne, zawodowe, społeczne i wspólnotowe.

Z okazji Świąt Wielkanocnych planujemy wspólne spotkanie Apostolatu Chorych.

Odbędzie się 11 kwietnia we wtorek, godz. 11. 30 w Domu Pielgrzyma na oś. Słonecznym w Szczecinie. Masz zamiar przyjechać proszę o zgłoszenie, celem przygotowania ilości obiadu.

 

WIELKI CZWARTEK

Wyrażamy wdzięczność wszystkim Kapłanom, którzy przez sakrament chrztu świętego czynią nas dziećmi Bożymi. Odpuszczają grzechy w sakramencie pojednania. Karmią Chlebem Eucharystycznym a w sakramencie bierzmowania umacniają w wierze.
Dziękujemy Kapłanom, którzy każdego dnia w brewiarzowych modlitwach pamiętacie o nas, wypraszając łaski do ufnego zapatrzenia się w Jezusa Miłosiernego. Głosicie prawdy wiary wskazując na Ewangelię Chrystusową.
Modlimy się za duszpasterzy, seminarzystów i siostry zakonneo wytrwanie w powołaniu i świętość życia. Módlmy się dzisiaj szczególnie, by Najwyższy Kaplan Jezus Chrystus był przewodnikiem w pracy duszpasterskiej. .

Wielkopostny dzień skupienia

Bogu niech będą dzięki za spotkanie modlitewne – Wielkopostny Dzień Skupienia odbył się 21 marca br. w parafii pw. Matki Bożej Jasnogórskiej w Szczecinie. Prowadził ks Przemysław Pokorski.

Pomimo, że przyjechała mała grupka, ale to nie stanowiło przeszkody, by zrezygnować, wręcz przeciwnie. Wspólna modlitwa buduje i jednoczy nas. Uczestnicy trwali w modlitewnym skupieniu adorując Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Obejmowaliśmy modlitwą naszą wspólnotę Apostolatu Chorych, dla tych, którzy są samotni i zmagają się z chorobą. Wiadomość, że inni zanoszą modlitwy o nich przed tron łaski Bożej jest wielkim wsparciem duchowym i zachęceniem. Modląc się za innych wyrażamy troskę.

Osoba Niepełnosprawna, która niemalże od początku istnienia Apostolatu wraz z „aniołkiem” systematycznie przyjeżdża na spotkania wyraża: „spotkanie wspólnoty po długiej przerwie to wielka radość. Uśmiechy, spojrzenia na innych z miłością i miłosierdziem. Adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy i milczeniu słuchanie Boga. Wspólne odmawianie Koronki do Miłosierdzia Bożego i trwanie sam na sam z Jezusem jest wielkim doznaniem i łaską.

Eucharystia otwiera serca, daje nadzieję, umacnia wiarę, pogłębia modlitwę, która pozwala zanurzyć się w źródle miłości Chrystusowej. Eucharystia daje radość i światło na dalszą drogę kroczenia z Jezusem i Jego Matką.

Najważniejszą modlitwą dla mnie jest Msza św i Adoracja Pana Jezusa. Daje ona większy pokój i wyciszenie.
Łatwiej znieść swoje cierpienie niosąc krzyż swój z Jezusem, Maryją i naszymi Patronami.”

Grażynka

W imieniu uczestników spotkania wyrażam wdzięczność kapłanom: dla ks Przemysława Pokorskiego za ofiarną posługę dla Duszpasterstwa Chorych, a ks proboszczowi Andrzejowi Buczma za nieustanną gotowość goszczenia nas w parafii, gdzie króluje Matka Boża Jasnogórska.

Wspomnienie o Irence

Pielgrzymka do Myśliborza 2022

19 września 2022 r. Apostolat Chorych Rodzina Miłości Miłosiernej podjęła trud pielgrzymowania do Myśliborza, by znaleźć się w miejscu, w którym uwielbiane i wypraszane jest Miłosierdzie Boże dla całego świata.

Od rana lało jak z cebra. Mimo to miła niespodzianka – w Stargardzie na przystanku są wszyscy, którzy zgłosili się na pielgrzymkę. Mamy dwie osoby na wózkach. Podjeżdża autobus, żeby wejść do niego, trzeba pokonać dość strome schody. Wózki wkłada się do bagażnika, a ich właścicieli wnosi się do góry. Pomagają panowie. Ruszamy. Z niektórych kurtek kapie woda. Pani Ania ma zupełnie przemoczone buty. Siedzi z podkulonymi nogami i rękami próbuje ogrzać stopy. Dzwonimy do Eli po ratunek. W Chociwlu wchodzi kolejna grupa. Ela podaje Ani skarpety i buty.

Pozostali pielgrzymowicze, również przemoknięci, wsiadają na Osiedlu Słonecznym. Tu też niektórzy, żeby wejść, wymagają silnych męskich ramion wolontariuszy. Wsiada ks Przemysław Pokorski, nasz opiekun. Przedstawia program pielgrzymki. Modlimy się, prosimy Boga o szczęśliwą podróż. Jest wesoło, choć pogoda nie rozpieszcza.

W Myśliborzu zajeżdżamy pod Dom Pomocy Społecznej, aby zabrać jeszcze Halinkę poruszającą się na wózku inwalidzkim. Halinka wita nas uśmiechem. Pięknie uczesana w misterny warkocz… Błękitne oczy jaśnieją. Jest szczęśliwa, że jedzie z nami.

W sanktuarium wita nas kustosz ks. kan. Janusz Zachęcki. Opowiada historię sanktuarium. Nad ołtarzem widać przepiękny stary witraż przedstawiający Chrystusa Ukrzyżowanego, ze słynnymi różami pod krzyżem. Kościółek z tym witrażem widziała siostra Faustyna oczami duszy. Uwagę zwraca też obraz Jezusa Miłosiernego cięty przez nieznanego wandala. W ciszy serca modlimy się czekając na Mszę św., którą za chwilę odprawia ks Przemysław Pokorski w koncelebrze z ks Tadeuszem Baniowskim TChr. Siostra Kornelia pięknie towarzyszy śpiewem i gra na organach. Po Mszy chwila adoracji Najświętszego Sakramentu.

Siostra zaprasza nas do wyjścia na dwór.

Pokazało się słońce. Możemy zatem posłuchać interesującego opowiadania o Siostrze Faustynie, jej rozmowach z Panem Jezusem, o ks Michale Sopoćko oraz o powstaniu zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego w Myśliborzu.

Siostra prowadzi nas do domu zakonnego. Tam częstują nas świetną zupą pomidorową i kawą. Wyjmujemy słodkości ze swoich bagaży dzielimy się, aby każdy dostał coś do kawy. Humory dopisują.

Zbliża się godz. 15.00 idziemy do kaplicy. Przed nami obraz Jezusa Miłosiernego, ale ten różni się od innych, że Pan Jezus na nim leciutko się uśmiecha. Siostra opowiada, że artysta, gdy malował obraz, prosił Pana Jezusa o potomstwo i tę łaskę otrzymał. Dlatego pełen wdzięczności namalował uśmiechniętego Pana Jezusa. Wielu małżonków przychodzi tu także modlić się o potomstwo. Przed wejściem do kaplicy na ścianie wiszą zdjęcia „wymodlonych” maluchów.

Adorujemy relikwie s. Faustyny i ks Michała Sopoćko. Modlimy się wspólnie koronką do Miłosierdzia Bożego. Jest też okazja, aby powierzyć swoje intencje przed relikwiami Świętych. Wychodzimy pełni wdzięczności za gościnne przyjęcie i żegnamy miłe siostry, które zapraszają nas ponownie do odwiedzin.

Pan Bóg pełen łaski i Miłosierdzia czuwał nad nami i szczęśliwie wróciliśmy do swoich domów.

PO PIELGRZYMKOWE REFLEKSJE

To już kolejna moja pielgrzymka z grupą apostolatu. Uczestniczyłam mając w sercu intencję, przede wszystkim, aby Bogu Miłosiernemu podziękować za otrzymane łaski i prosić Go o dalszą opiekę nade mną, nad całą rodziną i wszystkimi bliskimi mojemu sercu.

Dla mnie ta pielgrzymka i bycie w tym świętym miejscu pozwoliło oderwać się od codziennego zabiegania sprawami przyziemnymi. Był to czas na poukładanie myśli i skupienie się nad wartościami duchowymi. Wróciłam szczęśliwa i spełniona – odnowiona duchowo z większą chęcią do życia.

Atmosfera wśród pielgrzymów od samego startu autobusu była radosna, podniosła i serdeczna. Z modlitwą i piosenkami przy akompaniamencie pana gitarzysty uczestnika tej grupy.

Serdecznie dziękuję organizatorom tej pielgrzymki a szczególnie Eli Palczak za pamięć o mnie i możliwość uczestniczenia w innych spotkaniach z oczekiwaniem na następne.

Spotkanie Wielkanocne 19.04.2022

SPOTKANIE WIELKANOCNE

W dniu 19 kwietnia 2022 r w pierwszy dzień po Świętach Wielkanocnych Apostolat Chorych zorganizował kolejne spotkanie Wielkanocne w Domu Pielgrzyma ,,Totus Tuus,, przy Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej w Szczecinie. Spotkanie było połączone z świętowaniem 60-tej rocznicy święceń kapłańskich ks Tadeusza Baniowskiego Tchr. Uroczystości rozpoczęły się Mszą Św., którą celebrował ks. Przemysław Pokorski wraz z ks. Jubilatem. Homilia wygłoszona przez ks. Przemysława ukierunkowała nasze myśli, by codziennie dokonywać aktu skruchy i nawrócenia i nieustannie spoglądać na Jezusa Chrystusa, tak jak to czyni „bohater dnia dzisiejszego ks. Tadeusz”. 60 lat temu powiedział: „oto ja poślij mnie”. Pan Bóg go uwiódł tak, jak Marię Magdalenę i powiódł go na cały świat i głosił Ewangelię.

Ponad 60 lat służy Kościołowi i dalej służy – służy też naszej wspólnocie, Ks. Przemysław Pokorski – Duszpasterz chorych podziękował Jubilatowi również w imieniu Arcybiskupa Andrzeja za, to co ksiądz zrobił dla Kościoła, za to, że jest w naszej Archidiecezji posługuje we wspólnocie parafialnej w Chociwlu, a przede wszystkim dla Apostolatu Chorych.

Po uczcie Eucharystii udaliśmy się na stołówkę, by wspólnie radować się. Podczas posiłku Dostojny Jubilat dzielił się przeżyciami z pracy na misjach. Swoje wspomnienia przekazywał poprzez projekcję filmu opracowanego przez Elżbietę Palczak. Film utworzony z udokumentowanej fotografii ks. Tadeusza. Uważam, że warto bliżej poznać historię pracy w krajach misyjnych jest umieszczona w jego książce: „Historia mojego powołania”.

Należy również wspomnieć, że oprócz ,,karmy,, duchowej uczestnicy otrzymali „karmę” w postaci posiłku, gdzie szczególnie należy wyróżnić pyszny barszcz ukraiński przygotowany przez Panią z Ukrainy. Jak zawsze przy takich Jubileuszach pojawił się tort okolicznościowy i inne słodkości. Atmosfera na tyle była wspaniała. Po ograniczeniach pandemicznych na nowo Apostolat Chorych odżył. Wspólne modlitwy umacniają naszą wiarę, dają pokój i ludzkie dobro.

odżyje i nasze serca będą mocniej biły a nasze modlitwy będą dawały nam wiarę w Pokój  i ludzkie dobro. Już się raduję, że 27 czerwca 2022 r planowany jest wyjazd autokarem do Krępska k/Goleniowa do Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski.

Wszystkich, którym nie jest obojętne cierpienia drugiego człowieka zapraszamy – Apostolat Rodziny Miłosiernej stwarza rodzinną atmosferę.

26 czerwca br., w Bazylice Archikatedralnej

26 czerwca br., w Bazylice Archikatedralnej pięciu diakonów szczecińskiego Seminarium Duchownego przyjęło sakrament święceń. W naszych modlitwach pamiętajmy o nich. Upraszajmy łaskę głębokiej wiary, niech Najwyższy Kapłan zawsze błogosławi w apostolskiej działalności, będzie źródłem radości i spełnienia dla Neoprezbitera ks. Jakuba Kozłowskiego. 

Ks. Jakub Kozłowski w 2017 był na wakacyjnych rekolekcjach Apostolatu Chorych z wielkim zaangażowaniem pomagał niepełnosprawnym, umilając czas swoim talentem muzycznym. Od tego roku prowadzi rozważania ewangeliczne, które są umieszczone w Liście do Chorych. 

Drogi Księże Prymicjancie!

U progu Twej kapłańskiej drogi życzymy, by Twoje życie było cudownym darem dla całego Kościoła. Niech Ci Bóg błogosławi i obdarza łaskami, abyś wytrwale podążał pełniąc służbę Bogu i ludziom. Niech Cię Bóg wspiera swą miłością oraz mocą, abyś w swej prostocie, pokorze i miłości bliźniego stał się niezwykłym kapłanem. 

Szczęść Ci Boże !