Ważne jest wzajemne wsparcie
Spotkania opłatkowe Apostolatu Chorych Rodzina Miłości Miłosiernej mają 35-letnią tradycję. Pierwsze spotkanie opłatkowe odbyło się 10 grudnia 1988 r. w Wyższym Seminarium Duchownym.
W tym roku spotkanie noworoczno-opłatkowe zostało zorganizowane 27 stycznia w Domu Pielgrzyma „Totus Tuus”. Rozpoczęło się adoracją Najświętszego Sakramentu. Adoracyjne przebywanie przy Chrystusie eucharystycznym pogłębia przyjaźń człowieka z Bogiem, pozwala otworzyć przed Nim serce i modlić w potrzebach własnych, rodziny i innych. Następnie w kaplicy tego domu odbyła się Msza św., którą sprawował ks. Robert Bałuka – duszpasterz osób chorych i niepełnosprawnych. W słowach homilii wprowadził nas do Betlejem, by w Tajemnicy Bożego Narodzenia oddać chwałę Bogu. Jego nauka naprowadziła, by zatrzymać się na medytacji przy Słowie, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami (por. J 1,14). Po zakończonej Mszy świętej uczestnicy przeszli do stołu biesiadnego. W trakcie posiłku był czas na historię wspomnień spotkań wigilijnych z ubiegłych lat przedstawionej w projekcji fotografii.
W trakcie spotkania towarzyszył nam radosny śpiew kolęd i pastorałek przy akompaniamencie Chóru Chabry ze Stargardu, który zaprzyjaźnił się z nami i przyjeżdża od 2016 r. To był szczególny dzień spędzony razem z bliskimi w miłej i radosnej atmosferze.
Na temat tego rodzinnego spotkania wyrażają:
„Dziękuję z głębi serca za te doświadczenia w Apostolacie Chorych. Te spotkania sprawiają, że moje życie nabiera głębszego sensu. Chwile dzielenia się z innymi w trudnych chwilach ukazują, jak ważne jest wzajemne wsparcie. To nie tylko pomoc dla innych, ale także cenna lekcja pokory i wdzięczności za możliwość być dla kogoś wsparciem w ich życiu” Wiktoria
„Biorąc udział w spotkaniu Apostolatu Chorych poczułam się odprężona. Wszyscy byli bardzo mili i serdeczni. Spotkanie rozpoczęło się adoracją w kaplicy, gdzie miałam czas na duchowe przemyślenia… Natomiast zakończone zostało tańcami, które bardzo lubię”. Teresa
Dziękujemy wszystkim gościom; siostrom zakonnym ze zgromadzenia Uczennic Krzyża, które promieniowały pogodą ducha, ich radość zarażała innych.
Radość ogromna z obecności „Aniołków”, którzy służyli pomocą podczas różnych spotkań organizowanych w ubiegłych latach. Wyrażamy wdzięczność za ofiarną i bezinteresowną pomoc w różnych potrzebach.
Dziękujemy Siostrze Miriam, która ze względu na chorobę nie mogła być z nami ale łączyła się z nami duchowo, a dzięki swoim pracownikom kuchni wspaniale byliśmy ugoszczeni.
Uśmiech, dobre słowo, świąteczna atmosfera towarzyszyły nam w tym szczególnym dniu.
