19 stycznia 2020 roku odbyło się noworoczne spotkanie opłatkowe, w którym udział wzięło kilkadziesiąt osób niepełnosprawnych wraz swoimi bliskimi i wolontariuszami w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie.
Centralnym punktem spotkania była Msza św. sprawowana w kościele seminaryjnym. Eucharystii przewodniczył ks. Biskup Henryk Wejman, ks Przemysław Pokorski – Referent Duszpasterstwa Chorych oraz ks Maciej Szmuc – Dyrektor Caritas Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. W konfesjonale posługiwał ks Wojciech Zimny – ojciec duchowny szczecińskiego seminarium, dk Robert Bałuka przygotował oprawę liturgiczną.
Homilię wygłosił ks Biskup, ukierunkował nasze myśli ku refleksji na rolę cierpiących w życiu Kościoła. Wskazał, aby osobiste cierpienia przeżywać w łączności z Chrystusowym krzyżem, co jest skutecznym sposobem naszego wzrastania w życiu duchowym. Podkreślił prawdę, że „w krzyżu Jezusa odnajdujemy odpowiedź na ciężar ludzkiego cierpienia.” Biskup wyraził wdzięczność chorym, że swoje cierpienie ofiarują za Kościół. Dziękował również wszystkim pracownikom służby zdrowia, wolontariuszom, siostrom zakonnym, kapłanom za ich samarytańską posługę wobec chorych doświadczonych cierpieniem. Mówił: „bycie przy chorych, ofiarna obecność, posługa, to niezwykle szlachetny uczynek, który przynosi ulgę w chorobie. To bycie przy chorym jest nade wszystko czasem świętym! Niosąc pomoc choremu okazujemy ją samemu Chrystusowi, w ten sposób uwielbiamy Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia.” Biskup w imieniu Kościoła dziękował za każdy gest towarzyszenia chorym, za każdy gest poświęcenia swojego czasu, „bo bycie przy chorym i serdeczność wobec nich sprawia, że czują się kochani i potrzebni. Bezinteresowna opieka nad bliźnimi stanowi wyraz szacunku wobec człowieka słabego, chorego i jest wyraźnym znakiem Bożego miłosierdzia.”
Galeria zdjęć – zobacz
Ten dzień był szczególną okazją do złożenia życzeń imieninowych, które obchodził ks biskup Henryk. Swoje życzenia poprzez śpiew wyraziła kapela ludowa „Wełtynianka” prowadzona przez instruktorkę Kapeli. Na zakończenie Mszy św. za życzenia, modlitwę, wszystkim zgromadzonym wiernym, ks. Biskup złożył podziękowanie.
Kolejnym punktem programu tego spotkania, to czas na dzielenie się opłatkiem w seminaryjnym refektarzu, gdzie modlitwę rozpoczął Biskup składając życzenia. Widoczna była wielka radość z osobistego spotkania się z Biskupem. Wzajemne przekazywanie życzeń wyrażały klimat miłej rodzinnej i świątecznej atmosfery.
Po życzeniach i gorącym poczęstunku Kapela Ludowa Wełtynianka pięknym śpiewaniem kolęd zauroczyła wszystkich. Odpowiednio zagrali i śpiewali porywając uczestników do tańca.
Cenną pomoc w organizacji i przebiegu spotkania okazali wolontariusze, pod opieką dk Roberta. Diakon przygotował również prezentację na temat historyczno-astronomiczny wymiar pokłonu Trzech Króli. W spotkaniu uczestniczyły również dzieci, dla nich to, też była wielka atrakcja, jak mogły się bawić i tańczyć.
Miłą niespodzianką dla niepełnosprawnych była obecność Pań Joanny Zembal i Beaty Rychlickiej pracujących w Caritas.
Podczas tego spotkania przekazano ważne bieżące informacje dot. najbliższych zadań. Każde spotkanie integruje, umożliwia wymianę doświadczeń, myślę, że ten radosny nastrój pozostanie w pamięci wszystkich uczestników.
Bogu niech będą za ten dzień! Słowa wdzięczności kieruję wszystkim, którzy zadbali o wystrój refektarza, starali się, aby każdy z tego spotkania wyszedł zadowolony, radosny i umocniony.
Elżbieta
Przedstawiam również wspomnienia innych osób, wyrażając:
Spotkanie noworoczne opłatkowe Apostolatu Chorych utkwiło mi wyjątkowo mocno. W tym dniu ks. Biskup Henryk był solenizantem, ale dla ks. Biskupa najważniejsi byli biorący udział w Mszy Świętej – chorzy, osoby niepełnosprawne dla nich ks. Biskup przekazał dużo głębokich słów, które mnie jako chrześcijanina upewniły, iż nie jesteśmy pozostawieni sami sobie (ja tez jestem osobą chorą).
Uważam, że spotkanie takie, jak i zaplanowane spotkania na rok 2020 pozwalają, iż ludzie niepełnosprawni mogą integrować się z osobami, którzy pragną im pomagać w spotkaniach i pielgrzymkach.
Bardzo duża zasługa jest widoczna w działaniu Pani Eli Palczak, diakona Roberta Bałuki oraz ks. Przemysława Pokorskiego. Diakon Robert pomógł mi bardzo dużo zrozumieć, iż ja również mogę pomagać osobom niepełnosprawnym. Jestem już drugi raz na spotkaniu opłatkowym, gdzie po latach spotkałem znajomego Krzysztofa, poznałem Kacpra, Panią Grażynę i wiele innych osób. Bardzo szybko między nami doszło do zrozumienia. Wspólne dzielenie się opłatkiem i kolędowanie pozwoliło wszystkim w tym dniu być szczęśliwym i pełnych nadziei, że Pan Bóg jest z nami. Śpiewanie kolęd z kapelą z Wełtynia upiększyło spotkanie noworoczne-opłatkowe. Należy też wspomnieć, iż organizatorzy zapewnili osobom biorącym udział w spotkaniu ciepłe i zimne napoje, tradycyjny bigos, krokiety z kapustą, na deser słodkości (pyszne pączki) i owoce.
Coraz bardziej rośnie we mnie pragnienie niesienia pomocy ludziom niepełnosprawnym, mimo jak wspomniałem jestem rencistą I grupy inwalidzkiej. Moim pragnieniem jest żeby, jak najwięcej ludzi zrozumiało jak, jest pięknie pomagać potrzebującym. Zapraszam tym samym do udziału w działalności w Apostolacie Chorych.
Z Panem Bogiem – Zygmunt Kujawa
W Apostolacie Chorych znalazłam się dzięki koleżance, która mi opowiadała o tej wspólnocie Osób Chorych i Niepełnosprawnych naszej Archidiecezji. Trzy lata temu po raz pierwszy przyjechałam na spotkanie opłatkowe. Jestem bardzo zadowolona, że mam drugą rodzinę – Apostolat Chorych Rodzina Miłości Miłosiernej. Pierwsze zetknięcie się z tą wspólnotą urzekło mnie. Wśród tych osób czuję się szczęśliwa i spełniona, gdyż wiem co to znaczy borykać się z cierpieniem (choroba mnie dotknęła w wieku 15 lat).
Dziękuję Eli Palczak za zaproszenie mnie na każde spotkania wspólnotowe, na których wzrasta więź. Dziękuję za okazywaną życzliwość i cenne wskazówki w moich problemach życiowych. A w tegorocznym spotkaniu opłatkowym również doznałam wiele wzruszeń i bogactwa duchowego. Tu się czuję bardzo dobrze, nie krępuje mnie, że noszę aparat słuchowy, że czegoś nie usłyszę i nie zrozumiem. Po prostu mam odwagę poprosić o powtórzenie, bo nie zawsze dobrze usłyszę z powodu wady słuchu
Jestem wdzięczna wszystkim, którzy przyczynili się do tak pięknie zorganizowanej oprawy. Jestem zachwycona i pomimo, że już kilka dni minęło od tego spotkania nadal we mnie tkwi pokój serca i dociera śpiew kolęd w wykonaniu Kapeli Ludowej Wełtynianka.
Dziękuję Panu Bogu, że postawił na mojej drodze takich życzliwych ludzi Apostolatu Chorych, a szczególnie za Elę Palczak, która okazuje wiele serdeczności, poświęcając swój czas, a nawet zdrowie dla dobra innych, by każdy uczestnik ze wszystkich spotkań był zadowolony i tak naprawdę jest. Z tegorocznego spotkania wyszłam z pogodnym usposobieniem, dzieląc się tą radością z bliskimi.
Ula Roguszka
