Historia

Książka_XX-lat-Rodziny-Miłości-Miłosiernej

HONOROWY TYTUŁ MECENAS OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH 2014.  | zobacz zdjęcia [zobacz]

Apostolat Chorych powstał z inicjatywy Barbary Oskólskiej. Idea została podjęta na seminarium Odnowy w Duchu Świętym w 1983 roku. Pierwszymi animatorami grupy były: Bożena Steckiewicz, Bożena Buła, Czesława Bigos, Helena Ptasznik i Jadwiga Zarzycka. Pierwszym opiekunem duchowym wspólnoty był ks. Stanisław Suzynowicz. 

W Święto Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, 6 lipca 1985 r. na Mszy św. sprawowanej prze ks bp Kazimierza Majdańskiego i Tadeusza Myszczyńskiego Tchr wspólnota przyjęła nazwę RODZINA MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ. Nazwa ta określa naszą tożsamość i ma duchową więź ze wspólnotą Karmelitanek Bosych z Karmelu Miłości Miłosiernej w Szczecinie. Patronkami wspólnoty jest św. Teresa od Dzieciątka Jezus oraz św. siostra Faustyna Kowalska. Rodzina Miłości Miłosiernej jednoczy osoby chore i zdrowe, od samego początku założenia realizuje przesłanie: „JEDEN DRUGIEGO BRZEMIONA NOŚCIE I TAK WYPEŁNIAJCIE PRAWO CHRYSTUSOWE„ (Ga 6,2 ).

Naszą wspólnotę  w ciągu 35 lat budowali przewodnicy duchowi: ks Stanisław Suzynowicz (1983 – 1985), ks Zbigniew Woźniak (1985 – 1991), pomagał ks Krzysztof Jackowiak, ks Bolesław Konewka SAK (1991- 1992), ks Andrzej Buczma (1992-2001) pomocą służyli: ks Arkadiusz Wieczorek, ks Stanisław Krzyżanowski, ks Bogumił Stepek, ks Jarosław Iwaniec ( 2001-2004) pomagał ks Joachim Lemke, ks Kazimierz Janas (2004-2009), ks Tomasz Ceniuch (2009 do 20 sierpnia  2016) pomagał ks Marcin Madej, ks Tadeusz Baniowski, ks Tadeusz Baniowski pisze katechezy do Listu od 2009r., ks Przemysław Pokorski od 20 sierpnia 2016 roku. Redakcja i korekta Listu do Chorych Ks. kan. dr Piotr Skiba – Dyrektor Działu Duszpasterskiego. Wielki wkład mają również klerycy ze szczecińskiego seminarium, oraz siostry zakonne ze Zgromadzenia Uczennic Krzyża. Od początku zakładania Apostolatu ważnym ogniwem było tzw. „serce”, skupiające kilka osób sprawując opiekę nad całą wspólnotą. Grupa regularnie raz w miesiącu spotykała się celem omawiania spraw bieżących oraz podejmowała wspólnie decyzje dotyczące dalszej działalności. A dziś…zapraszamy chętnych.

Budujemy wspólnotę: 

  1. ludzi chorych i zdrowych. Ci pierwsi, którzy w samotności czuli się zagubieni i niepotrzebni, zrozumieli, że ich cierpienie może nieść pomoc i radość drugiemu człowiekowi. Również ci drudzy, którzy pochylając się nad cierpiącym i chorym, odnaleźli sens i drogę swojego życia. Odnaleźli też radość służenia Bogu w chorym człowieku.
  2. rodzinną poprzez wzajemną służbę, dzielenie się dobrami, radościami i cierpieniami, wzajemne przebaczenie, uszanowanie godności każdej osoby w której odkrywamy sens swojego cierpienia oraz nabieramy otwartości i zaufanie do drugich
  3. jesteśmy WSPÓLNOTĄ ludzi, którzy siebie nie oceniają, bo jesteśmy tacy sami
  4. jesteśmy DROGĄ na której spotykamy Chrystusa
  5. jesteśmy SZKOŁĄ, jako uczniowie Jezusa.

Wspólnota żyje, wzrasta i się doskonali w miłości i we wzajemnym zrozumieniu. Trwałą mocą i celem jest MIŁOŚĆ. Uczestniczymy w życiu Kościoła. Kościół głosząc naukę Chrystusową buduje duszpasterstwo chorych; sprawując sakramenty wzbogaca i umacnia łaską Chrystusową, pobudza i prowadzi wspólnotę do służby miłości bliźnich w myśl przykazania: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. Jesteśmy wezwani do nieustannego trwania z Chrystusem poprzez sakramenty, do uświęcania siebie i wspólnoty Kościoła. a także przez modlitwę osobistą i wspólnotową zwłaszcza o godz 15.00 Koronką do Miłosierdzia. Apostolat w służbie Bogu i człowiekowi przez codzienną rzeczywistość żyje przykazaniem ewangelicznej miłości. 

Na przełomie tych lat przeżyliśmy wiele spotkań, które trwają do dziś:

  1. Wspólne rekolekcje po raz pierwszy odbyły się w Domu Samotnej Matki w Karwowie w 1984 r. Rekolekcje odbywały się w różnych miejscach Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, m.in. w Przybiernowie oraz w Diecezjalnym Domu Rekolekcyjnym, a obecnie na Osiedlu Słonecznym w Domu Pielgrzyma – zapraszamy. Wiele osób przeszło przez Apostolat; młodzież dzieliła i nadal dzieli swój czas i pomocne dłonie. Przez kilka lat młodzież przyjeżdżała do pomocy prawie z całej Polski. Pomagają także bracia klerycy wnosząc wiele radości. Przez lata działania grupy kilku opiekunów połączyło uczucie i zawarli związek małżeński. 
  2. LIST DO CHORYCH – rozpoczęto wydawanie w listopadzie 1984 r. Kolejnym krokiem było powstanie Korespondencyjnego Apostolatu Chorych, ponieważ pojawiła się potrzeba i konieczność odpisywania na napływające listy. Teresa Zioło-Migurska odpisywała miesięcznie na kilkadziesiąt listów, w ten sposób ta posługa ewangeliczna docierała do wielu chorych nawet za granicą.  Po śmierci Teresy zadanie korespondencji przejęła Elżbieta Palczak (w 1996 r.) a od grudnia tego roku opracowuje tematy do miesięcznika „List do Chorych” i zbiera materiały do nich. W pomoc korespondencji dołączyła: w 1997 r. Elżbieta Żachowska ma około 85 korespondentów, Sabina Kuligowska w 2000 r. oraz Marianna Więcek. Warto wspomnieć, że również były wysyłane życzenia świąteczne do różnych grup ludzi między innymi: Ofiarodawców, Przyjaciół Apostolatu Chorych, „Aniołków”, Kapłanów, Sióstr i Braci Zakonnych oraz Chorych, którzy przyjeżdżali na rekolekcje i inne spotkania. Z chwilą, gdy Barbarze stan zdrowia się pogorszył taką korespondencję i wydruk przygotowywała Elżbieta Palczak u siebie w domu w Chociwlu, pomagał Jacek Soboń i Jej Rodzice. Takich listów świątecznych było około 600 sztuk.
  3. DNI SKUPIENIA – Odbywały się raz w miesiącu od 1988 r. regularnie w parafii pw. Piotra i Pawła w Podjuchach a następnie w parafii pw. Świętej Rodziny.
  4. PIESZE PIELGRZYMKI DO SANKTUARIUM MATKI BOSKIEJ FATIMSKIEJ NA OSIEDLE SŁONECZNE W SZCZECINIE, rozpoczęto organizować od 1988 r. Trasa Pielgrzymki jest możliwa, aby niepełnosprawni mogli pokonać. Pielgrzymi zbierali się przy parafii p.w. św. Stanisława BM Szczecin Klęskowo (Osiedle Bukowe) z tego miejsca szli do Sanktuarium.  W 2018 r dokonano zmianę; zbieramy się w kościele p.w. Przemienienia Pańskiego w Szczecin (Załom) i stąd udajemy się do SNKTUARIUM DZIECI FATIMSKICH.
  5. WIGILIA DLA OSÓB CHORYCH NIEPŁNOSPRAWNYCH I ICH OPIEKUNÓW, PRZYJACIÓŁ APOSTOLATU CHORYCH. Spotkania opłatkowe w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym odbywały się w 3 Niedzielę Adwentu.  W 2018 r. postanowiono zmienić na styczeń ze względu na to, że od 2017 r został wprowadzony dla wspólnoty Adwentowy Dzień Skupienia.
  6. „Churching” 5 sierpnia 2014 r Apostolat Chorych Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej zapoczątkował organizowanie spotkań mających na celu zwiedzanie i poznawanie historii kościołów zlokalizowanych w centrum Szczecina pod hasłem „Churching”. Pomysłodawcą i inicjatorem był kl Robert Bałuka pomocą służyła Elżbieta Palczak.

Aktualnie spotkania dla Chorych, Niepełnosprawnych i ich Wolontariuszy, zwanych „aniołkami” są organizowane każdego miesiąca. Dodatkowo we wrześniu są planowane wyjazdy autokarowe. W ubiegłym roku byliśmy w Brzesku, w tym roku jedziemy do Kamienia Pomorskiego. 

Czas wspólnych spotkań w Rodzinie Miłości Miłosiernej umacnia nasze więzi, sprzyja refleksjom, buduje relacje i jedność. Każde spotkanie w naszej wspólnocie pozwala odkryć, że jesteśmy wzajemnie sobie potrzebni. Uczy nas akceptacji dzielenia się doświadczeniem przeżywania swojej wiary i zrozumienia sensu cierpienia. 

HONOROWY TYTUŁ MECENAS OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH 2014