Ważne jest wzajemne wsparcie

/w /by

Spotkania opłatkowe Apostolatu Chorych Rodzina Miłości Miłosiernej mają 35-letnią tradycję. Pierwsze spotkanie opłatkowe odbyło się 10 grudnia 1988 r. w Wyższym Seminarium Duchownym.

W tym roku spotkanie noworoczno-opłatkowe zostało zorganizowane 27 stycznia w Domu Pielgrzyma „Totus Tuus”. Rozpoczęło się adoracją Najświętszego Sakramentu. Adoracyjne przebywanie przy Chrystusie eucharystycznym pogłębia przyjaźń człowieka z Bogiem, pozwala otworzyć przed Nim serce i modlić w potrzebach własnych, rodziny i innych. Następnie w kaplicy tego domu odbyła się Msza św., którą sprawował ks. Robert Bałuka – duszpasterz osób chorych i niepełnosprawnych. W słowach homilii wprowadził nas do Betlejem, by w Tajemnicy Bożego Narodzenia oddać chwałę Bogu. Jego nauka naprowadziła, by zatrzymać się na medytacji przy Słowie, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami (por. J 1,14). Po zakończonej Mszy świętej uczestnicy przeszli do stołu biesiadnego. W trakcie posiłku był czas na historię wspomnień spotkań wigilijnych z ubiegłych lat przedstawionej w projekcji fotografii.

W trakcie spotkania towarzyszył nam radosny śpiew kolęd i pastorałek przy akompaniamencie Chóru Chabry ze Stargardu, który zaprzyjaźnił się z nami i przyjeżdża od 2016 r. To był szczególny dzień spędzony razem z bliskimi w miłej i radosnej atmosferze.

Na temat tego rodzinnego spotkania wyrażają:

„Dziękuję z głębi serca za te doświadczenia w Apostolacie Chorych. Te spotkania sprawiają, że moje życie nabiera głębszego sensu. Chwile dzielenia się z innymi w trudnych chwilach ukazują, jak ważne jest wzajemne wsparcie. To nie tylko pomoc dla innych, ale także cenna lekcja pokory i wdzięczności za możliwość być dla kogoś wsparciem w ich życiu” Wiktoria

 

„Biorąc udział w spotkaniu Apostolatu Chorych poczułam się odprężona. Wszyscy byli bardzo mili i serdeczni. Spotkanie rozpoczęło się adoracją w kaplicy, gdzie miałam czas na duchowe przemyślenia… Natomiast zakończone zostało tańcami, które bardzo lubię”. Teresa

 

Dziękujemy wszystkim gościom; siostrom zakonnym ze zgromadzenia Uczennic Krzyża, które promieniowały pogodą ducha, ich radość zarażała innych.

Radość ogromna z obecności „Aniołków”, którzy służyli pomocą podczas różnych spotkań organizowanych w ubiegłych latach. Wyrażamy wdzięczność za ofiarną i bezinteresowną pomoc w różnych potrzebach.

Dziękujemy Siostrze Miriam, która ze względu na chorobę nie mogła być z nami ale łączyła się z nami duchowo, a dzięki swoim pracownikom kuchni wspaniale byliśmy ugoszczeni.

Uśmiech, dobre słowo, świąteczna atmosfera towarzyszyły nam w tym szczególnym dniu.

 

Świadectwo Ula

/w /by

ŚWIADECTWO

 

„Jeżeli cokolwiek warto na świecie czynić, to tylko jedno – miłować.” Jan Paweł II

W Apostolacie Chorych zakochałam się od pierwszego wejrzenia. To było 8 lat temu. Wtedy o wspólnocie dowiedziałam się od koleżanki. Ona mnie zachęciła i jestem za to Jej wdzięczna. Jestem czynnym członkiem we wspólnocie. Staram się pomóc tym, którzy nie są w stanie wychodzić z domu z powodu niepełnosprawności. Oni oczekują odwiedzin. Kiedy ich odwiedzam widzę radość. Najczęściej przychodzę do Ani, która w Apostolacie jest od 1995 r. Często wspomina te chwile, kiedy mogła przyjeżdżać na rekolekcje wakacyjne. Oczekuje odwiedzin i rozmów. Jest szczęśliwa, gdy ktoś przyjdzie, czy zadzwoni. Zawsze pyta co się dzieje w naszej Rodzinie – Rodzinie Miłości Miłosiernej.

Jestem zadowolona, że uczestniczyłam w uroczystości 40-lecia istnienia Apostolatu. Podczas wspomnień i projekcji filmu miałam okazję jeszcze bardziej poznać początki założenia Apostolatu Chorych. Ten film, przygotowany przez Elę Palczak, jeszcze bardziej poszerzył i wzbogacił naszą wiedzę o działalności Apostolatu. Pokazane zdarzenia minionych lat utkwiły mi w pamięci. W filmie zostały ujęte najważniejsze przeżycia wspólnoty z pielgrzymek, rekolekcji i pięknych uroczystych spotkań pełnych miłości wśród ludzi niepełnosprawnych i ich opiekunów. Nie zdawałam sobie sprawy, jak duże zaangażowanie musiało być w organizowanie rekolekcji, pielgrzymek pieszych i innych spotkań.

Na tym doniosłym jubileuszu wielką niespodzianką był duży, kolorowy tort przywieziony z Chociwla.

Dziękuję, Bogu, że na mojej drodze życia postawił Apostolat Chorych. Każde moje spotkanie we wspólnocie czyni mnie dojrzalszą, bardziej cierpliwą i bogatszą w uczucia wobec bliźnich. Tego właśnie uczymy się w tej wspólnocie.

Ula Roguszka

 

40-lecie Apostolatu Chorych

/w /by

W sobotę, 21 października, wspólnota Apostolatu Chorych dziękowała Panu Bogu za 40-lecia istnienia.

Jubileuszowa Msza św. sprawowana była w klasztornej kaplicy z udziałem sióstr karmelitanek. Eucharystia koncelebrowana pod przewodnictwem ks Andrzeja Buczmy, a homilię wygłosił ks Robert Bałuka – Duszpasterz Chorych Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Obecny był również ks Maciej Szmuc – dyr. Caritas Archidiecezji Szczecinśkiej oraz ks Tomasz Ceniuch, który w poprzednich latach był Duszpasterzem chorych

Po Mszy św. wszyscy udali się na wspólną agapę do Domu Św. Józefa na szczecińskim Golęcinie. W trakcie świętowania była chwila podziękowań, życzeń i wspomnień. Historia wspomnień przygotowana w projekcji filmowej wywoła lawinę wzruszeń.

Dziękujemy za tych, którzy włożyli swój czas, siły fizyczne i dobra materialne w rozwój Apostolatu Chorych.

Dziękujemy za wszystkich kapłanów, kleryków, braci i siostry zakonne, za moderatorów, którzy przyczyniali się do owocnego przeżywania spotkań.

Dziękujemy, tym którzy swoją modlitwę i cierpienie ofiarują za wspólnotę Apostolatu Chorych.

Dziękujemy tym wszystkim, którzy w różny sposób troszczą się, okazują miłość, przemieniają życie ludzi udręczonych bólem z powodu wielu różnych chorób.

Dziękujemy za założycielkę Barbarę Oskólską, za jej męża Andrzeja i inne osoby, które poświęcały swój czas na „budowanie” wspólnoty Apostolatu Chorych Rodzina Miłości Miłosiernej.

Bogu niech będą dzięki! Niech Jego wola się spełnia.